انگشتر تطهیر و عصمت را نگین است            آغـوش او بـاب الـمـراد اهل دین است
شیرخواره اما مرشد روح الامین است            گهواره‌اش بالاترین حصنِ حصین است

هر چند در ظاهر لبش خشک است و مجروح
بــا اذن او دریـا شـکـافــد از دل کــوه

در گوشۀ قنداقه‌اش خورشید در خواب            بسته دخیلش را به زلفش دست مهتاب
در حـسـرت بـوسـیـدن لـب‌های او آب            از عشق او مِی در دل هر خمره بی‌تاب

پـیـغـمـبـران را دسـت او امـداد کـرده
مــخـروبـۀ دل را غـمـش آبــاد کــرده

کـعـبـه نـدارد عـزّت یـک تـار مـویش            دنــیــا گـرفـــتــه آبـــرو از آبــرویـش
بـاب الحـوائج‌هـا هـمه حـیـران کـویش            میخـانـه‌ها را داده رونـق با سـبـویـش

ساقی بریده دست خود را روبه رویش
دل می‌بـرد با هـر تـبـسم از عـمـویش